Columns

Het verwijt van Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, dat banenafspraken voor mensen met een arbeidshandicap niet worden gehaald, is onterecht.

Zorg zo goed mogelijk regelen voor de patiënt en dichter bij huis: dat wil toch iedereen?Je zou het denken en toch is dat nog niet zo.

De Nederlandse industrie behoort top de wereldtop. Nog wel, stelt René Klawer, voorzitter van VNO-NCW West. Maar voor hoe lang?

Muren optrekken, angst en verdeeldheid zaaien en grenzen sluiten, is geen oplossing. Samen keihard werken aan een veilige samenleving met een gezonde blik op de buitenwereld is dat wel.

Wifi, Bluetooth, TomTom, bank-app en Buienradar. Informatica is niet meer weg te denken uit ons leven. ICT is overal, behalve op school.

Groter, nog groter: de Autoriteit Persoonsgegevens lijkt Rupsje Nooitgenoeg wel. De kracht van de autoriteit zit juist in kwaliteit, niet in kwantiteit.

Eindelijk wordt promoveren in het bedrijfsleven – in goed Nederlands: een industrial doctorate – ook in Nederland makkelijker.

De kapot gevaren stuw in de Maas bij Grave laat zien: het kan zomaar fout gaan. En de schade is enorm.Tijd om dit soort problemen eens echt aan te pakken.

In 75 procent van de cao's zijn inmiddels afspraken gemaakt over duurzame inzetbaarheid. Dus: geen aandacht? Dat klopt echt niet.

Al zei hij erbij dat hij als PvdA-kandidaat sprak en niet als minister van Financiën, toch is het pleido

Wie klaar wil zijn voor de toekomst, moet op tijd beginnen met investeren. Zo kunnen we zorgen dat Nederland de meest duurzame, veilige delta ter wereld blijft.

Ben je in Nederland lager opgeleid dan ga je gemiddeld 6 jaar eerder dood en heb je tot wel 20 jaar minder als gezond ervaren levensjaren. Het verbaast mij daarom niet dat de gezondheidszorg één van de belangrijkste onderwerpen in de verkiezingsstrijd lijkt te worden.

Henk Kamp had zijn Energieagenda nog niet gepresenteerd, of de politieke partijen vielen over elkaar heen over de vraag of de minister van Economische Zaken wel ambitieus genoeg was. Zo belanden we in een langdurig welles-nietesspel, terwijl de transitieprojecten de Deltawerken van de toekomst zijn. Die zijn niet links, rechts of van het midden, maar onze nationale trots.

Als het gaat om werken in het buitenland staat Nederland – in voetbaltermen – in het rechterrijtje. Een schamele half procent van de Nederlanders werkt buiten ons land.

Het zal even wennen zijn voor de criticasters, maar de internationale student blijft én levert de Nederlandse schatkist dus geld óp. Om precies te zijn: 1,6 miljard. Bam!

Hoe komt het dat aantal flexibele dienstverbanden en het aantal zelfstandigen in Nederland zo sterk toeneemt? De conclusie van het CPB is niet verrassend: de oorzaak zit volgens hen in de grote verschillen in kosten en risico’s per contractvorm.