Brief aan de minister-president
De Limburgse ondernemer vertelt zijn verhaal in Burgemeester Quicx, een sfeervolle koffiezaak – in een omgebouwde kasteelhoeve – die ook onderdeel is van 't familiebedrijf. Net als Rutte was Oostwegel begin november te gast op een event van Koninklijke Horeca Nederland. Maar kreeg hij niet de kans om de minister-president te spreken. 'In de trein terug naar Maastricht besloot ik gelijk te gaan schrijven', zegt Oostwegel.
Over de stijgende energiebelasting, bijvoorbeeld. De rekening van alle 'huizen' – zoals hij zijn hotels noemt – samen stijgt volgend jaar met maar liefst 127.000 euro, bijna 25 procent. 'Dat is echt puur belasting, want ons verbruik is stabiel, en de prijzen staan vast.' Waar hij kan, voert Oostwegel energiebesparende maatregelen door. In de nieuwere panden zitten installaties die energieneutraal koelen en warmen. 'En als we een nieuwe afwasmachine kopen, kijken we altijd naar de meest energiezuinige, niet naar de goedkoopste. Verder hebben we al onze processen onder de loep genomen. Kan die oven echt niet een uurtje later aan? Maar met Rijksmonumenten zoals de onze heb je niet altijd wat aan moderne oplossingen.' Het zou een hoop schelen als de regels niet zo streng zouden zijn voor Rijksmonumenten, en er subsidies beschikbaar zouden komen, zegt de ondernemer. 'Ook ík wil onze monumenten zo houden, maar wat is er mis met dubbel glas?' Want 'hotellerie bedrijven' met monumentale panden is een ingewikkelde tak van sport. Oostwegel: 'Het verschil tussen onze hotels in monumentale panden en – ik noem maar wat – een betonnen nieuwbouwtoren in de hoofdstad, is heel groot. Wij zijn veel geld en tijd kwijt aan onderhoud.'
'Ik ga een half miljoen meer btw afdragen. Dat kán je niet zomaar doorberekenen aan gasten'
Natuurlijk heeft hij ook voordelen van de manier waarop de familie Oostwegel onderneemt. 'Ik hoef niet aan aandeelhouderswaarde te denken, of aan het volgende kwartaal. Maar juist omdat ik denk aan de lange termijn, maak ik me nu zorgen.' Inmiddels is er in de afgelopen 40 jaar zo'n 115 miljoen euro geïnvesteerd in de hotels, tuinen en parken, zegt Oostwegel. 'Wat was er gebeurd als wij dat niet hadden gedaan?', vraagt hij zich hardop af. 'Dan waren een hoop panden nu nog ruïnes geweest of zelfs afgebroken. Heel veel mensen die bij ons werken – en dat zijn er nogal wat – komen hier uit de dorpen.' Ook statushouders en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. 'Een koppel uit Syrië, bijvoorbeeld. Die hadden in 't Four Seasons gewerkt – en dan bedoel ik niet Hotel de Vier Seizoenen he, maar het beroemde vijfsterrenhotel. Inmiddels werken ze hier al vier jaar en spreken ze goed Nederlands.'
Onder de streep verwacht Oostwegel maar liefst 752.000 euro extra kosten de komende 2 jaar. Om dat op te vangen, zou hij zijn omzet met 25 procent moeten verhogen. Naast stijgende energielasten, drukt de btw-verhoging, van 6 naar 9 procent zwaar op zijn bedrijf. 'Ik ga een half miljoen meer btw afdragen. Dat kán je niet zomaar een op een doorberekenen aan onze gasten. Zeker niet in de markt waarin wij zitten. En ik kan helaas ook niet zomaar 100 kamers bijbouwen.' Ook vraagt hij zich af of er wel hard genoeg gevochten is tegen de verhoging. 'En of de impact op ondernemers wel duidelijk genoeg is geworden voor de regering.'
WAB straft horecaondernemers
Maar het grootste pijnpunt voor de ondernemer is de WAB: de Wet arbeidsmarkt in balans. Die 'straft' ondernemers met flexibele arbeidskrachten door ze hogere premies te laten betalen. Het idee erachter is dat ondernemers dan vanzelf wel mensen in vaste dienst gaan nemen. 'Ik heb 150 mensen flexibel in dienst', zegt Oostwegel. 'Van wie zo'n 90 procent studenten. Die het prima vinden om flexibel te werken. Straks betaal ik hogere premies voor hen – 8 procent in plaats van 3 procent en zijzelf zien daar niks van terug. Dat vind ik heel krom.'
'Ik voel me niet alleen werkgever, ik voel me ook rentmeester voor volgende generaties'
Van de wet moet hij aanvankelijk werknemers vier dagen van te voren werk garanderen. En dat is in de horeca eigenlijk niet te doen. 'Als het stortregent en een grote groep zegt af, hebben we geen werk voor onze medewerkers. Voor studenten is dat niet erg, die komen toch wel aan hun werkuren', zegt Oostwegel. 'Maar als ik hen toch moet betalen, terwijl ze niet hoeven te werken, dan loopt dat enorm in de papieren. We kunnen toch geen mensen betalen als we geen omzet hebben? Gelukkig is dat op de valreep nog gewijzigd naar 24 uur.' Een leeftijdsuitzondering in de WAB dan maar? Oostwegel: 'Dat lijkt me wel wat, maar wat te denken van mensen die naast hun pensioen wat uurtjes in de week willen werken om onder de mensen te komen? Die moet je dan ook meenemen.'
Geen oplossingen
Twee weken na het versturen van de brief lag er een antwoord, van de directeur van de Rijksvoorlichtingsdienst. Niet met oplossingen, maar wel met hier en daar een toelichting. 'Heel netjes natuurlijk', zegt Oostwegel. 'Maar we schoten er niet per se veel mee op. Mijn zorgen over de WAB zijn doorgestuurd naar Wouter Koolmees, minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Van hem kreeg ik een brief met verwijzingen naar de horeca-cao en een WAB-checklist. Nou ja: het is in ieder geval goed dat het nu op de radar is bij het kabinet.' Duidelijk is in elk geval dat het zo langer niet kan. 'Ik voel me niet alleen werkgever, ik voel me ook rentmeester voor de volgende generaties. Die hopelijk over 30 of 40 jaar mij weer gaan opvolgen.' En of dat lukt? Oostwegel gaat er hard voor werken. 'Het zou mooi zijn als de politiek dan ook wat vaker checkt hoe maatregelen écht invloed hebben op ondernemers.'
