Van kunstige chocoladesculpturen tot gepersonaliseerd voedsel voor mensen met slikproblemen, het zit allemaal in de toekomst van de 3D-voedselprinter, zegt Nina Hoff. En daarmee zou byFlow weleens voor flink wat opschudding kunnen zorgen.
Stel je voor, je vindt een 3D-spuitkop uit die bijna alles kan verwerken, van keramiek en plastic tot deeg. Wat doe je als de enige kopers geen innovatieve bouwers of coole elektronicabedrijven zijn, maar een paar koks? Dan zet je jouw product in de markt als voedselprinter. En je laat je zus het bedrijf leiden, omdat zij daar beter in is. Zo kwam Nina Hoff in 2015 aan het hoofd van byFlow.
‘We zijn snelle startup én familiebedrijf’
‘Mijn broer Floris vond een paar jaar geleden een spuitkop uit voor 3D-printen die veel beter was dan wat er al op de markt was. Met een simpele handeling kon je vulpatronen van de printer wisselen en elk materiaal printen dat je wilde, zolang het maar de goede consistentie had. Daar moest een markt voor zijn, want het is veel fijner dan traditionele 3D-printers die maar één materiaalsoort aankunnen. Hij vroeg hulp van mijn vader, die directeur is van een fablab in Maastricht en daardoor echt een geweldig netwerk heeft.’
Tekst gaat verder onder de foto
Meer kwaliteit van leven voor mensen met slikproblemen? Daar kan de voedselprinter van byFlow bij helpen
Foto: Mark Horn
Bedrijfscultuur lokt technici
Omdat Floris een echte techneut is - geen verstand van en zin in het leiden van een bedrijf - vroeg hij zijn zus Nina om die klus te klaren. ‘Wij zijn een echt familiebedrijf’, vertelt Hoff. ‘Een neef van mij werkt ook bij byFlow. Zo profileren we ons ook om mensen te vinden. Wij zijn een snelgroeiende startup en denken op deze manier toch heel goede technici te vinden. Onze bedrijfscultuur maakt goed dat we geen topsalaris kunnen betalen zoals de grote multinationals om ons heen.’
‘HIER WERD ONDERZOEK GEDAAN NAAR DE DEELTJESVERSNELLER’
Hazelnootpasta in 3D-printer
Op de High Tech Campus in Eindhoven werden een bedrijfsruimte en werkplaats (‘hier is nog onderzoek gedaan voor de eerste deeltjesversneller') gehuurd in een niet al te nieuw bedrijfsverzamelgebouw. Vader en zoon gingen alle mogelijke beurzen af. Iedereen was enorm geïnteresseerd, maar vrijwel niemand kocht ‘m. ‘Om de printer te demonstreren, stopten ze hazelnootpasta van een bekend Italiaans merk in de patronen. Toen we na een poosje keken aan wie we verkochten, bleken de meesten naar horecaondernemers te gaan, koks. In 2017 hebben we dus radicaal besloten om ons nog uitsluitend op voedsel printen te richten. Andere toepassingen kunnen nog steeds prima, maar daar zit voor ons blijkbaar geen markt.’
‘MENSEN MET SLIKPROBLEMEN KRIJGEN WEER EEN ECHTE MAALTIJD’
Biefstuk bij slikproblemen?
Maar 3D-voedselprinten gaat verder dan een creatief roosje van chocolade op een sterrenmenu. De toepassingen raken ook de gezondheidszorg, zegt Hoff. ‘Neem mensen met slikproblemen. Mijn oom had daar last van en ik weet uit eigen ervaring hoe dat de kwaliteit van leven vermindert. Die mensen krijgen voedsel vermalen tot een soort drabbige maaltijdshake. Ik kan je zeggen, dat is echt niet lekker. Met een 3D-printer kun je vlees vermalen en daar een biefstukje van printen dat toch de consistentie van mousse heeft. Hetzelfde met broccoli of aardappelen. Zo maak je weer een maaltijd.’ En dan zijn er nog de mensen die medicijnen moeten hebben, Die kunnen in een 3D-printer door het voedsel gemengd worden voordat het wordt geprint. Zo kunnen zorginstellingen menu’s per persoon aanpassen.
byFlow in het nieuws
‘Maken wij broodroosters?’
Al lijkt 3D-printen al 'oud', Hoff loopt er bijna dagelijks tegenaan dat wet- en regelgeving minder ver is dan zijzelf. ‘Het is bijvoorbeeld totaal niet duidelijk aan welke regels wij moeten voldoen. Om buiten Europa te exporteren moeten we onze producten classificeren, maar er is nog geen klasse 3D-voedselprinters. Wat zijn 'we' dan? Broodroosters? Keukenmachines? Voor een klant in Australië hebben we uiteindelijk maar wat gekozen, maar het is wel de reden dat we ons voorlopig vooral richten op de EU.’ Ze klaagt er verder niet over, maar probeert met experts duidelijkheid te verkrijgen over de wet- en regelgeving. Zo hoopt ze de sector en de regelgevers te voeden met ideeën.
Hoog-innovatie voedselprinters
De 3D-printer gaat vooral naar bakkerijen, chocolatiers en cateraars, waar sterrenkoks er mee werken. Voor 3 mille is het nog een dure investering voor een doorsneekeuken. Hoff kan zich best voorstellen dat een voedselprinter dezelfde status krijgt als een gewone keukenmachine. ‘Maar ik denk niet dat wij daar de producent van worden’, zegt ze. ‘Wij blijven waarschijnlijk in kleine aantallen hoog-innovatie voedselprinters maken.’ Over een eventuele licentie ‘kan en wil’ ze het niet hebben, zegt ze glimlachend.
