'Willem is toch gewoon een aanwinst', zegt Michael van de Ruit, mede-eigenaar van MMR Transport. Spasme of niet, driver Wimpie (Willem Langerak) zit liever achter het stuur dan thuis met een uitkering. 'Dít is vrijheid.'
Vrachtwagen Puck, vernoemd naar zijn pas overleden moeder, is zijn tweede huis. Bed achter de voorbank, magnetron bovenin en pontificaal tegen de ruit een naamplaat: Driver Wimpie. En ja, hij had ook met een uitkering thuis in Almere kunnen zitten, zegt Willem Langerak, chauffeur met spasme. ‘Maar echt, als ik een paar dagen thuis zit, dan wil ik gewoon gáán, de wagen in. Dát is vrijheid. Mijn lust en mijn leven.’ Michael van de Ruit lacht hoofdschuddend als Langerak – zichtbaar genietend – zichzelf in zijn wagen installeert. De ondernemer is dan wel eigenaar van een transportbedrijf, zelf moet hij er niet aan denken, die lange dagen onderweg.
Evenwicht
‘Driver Wimpie’ werd door Van de Ruit overgenomen toen diens vorige werkgever ermee stopte. Het bedrijf richtte zich in de eerste instantie volledig op het vervoeren van vloeistoffen, zoals bier, sinaasappelsap en biodiesel. Alleen kon hij Langerak daar niet voor inzetten: met spasme is je evenwicht slecht en klim je zo’n tankcontainer niet op. Dus gooide de ondernemer speciaal voor Langerak zijn hele businessplan om. ‘Daarom vervoeren we nu ook materialen. Dat kan Willem wél doen. Dan hoef je niet te klimmen op de wagen.’ Hij wilde Langerak per se een kans geven, zegt Van de Ruit. ‘En weet je, we verdienen er nu geld mee, maar als ik quitte had gespeeld was dat ook prima geweest. Je moet wat voor elkaar over hebben.’
Oneindig vaak gesolliciteerd
Zonder Van de Ruit had hij nu ‘zeker weten’ thuisgezeten, zegt Langerak. De chauffeur solliciteerde oneindig vaak, maar werd telkens afgewezen, totdat een vorige werkgever wel wat in hem zag. Veel ondernemers zijn bang dat hij ziek wordt, denkt hij. ‘Terwijl ik nog geen dag heb thuisgezeten vanwege mijn handicap.’ Van de Ruit snapt het wel, maar begrijpt het niet. ‘Kijk nou gewoon naar wat iemand wél kan, in plaats van wat hij niet kan.’
Stempel? Nee
Dan kun je ook subsidie voor me aanvragen, hield Langerak zijn werkgever voor toen die hem overnam. ‘Ik laat mezelf wel keuren, geef me maar dat stempel.’ Maar daar had Van de Ruit helemaal geen zin in. ‘Wat is nou de meerwaarde? Dat ik subsidie krijg? Nee,’ zegt hij resoluut, ‘Dat past helemaal niet bij ons. Willem is toch gewoon een aanwinst? Ik vind het prima zo.’
