Jeugdzorg Nederland is de branchevereniging voor organisaties die jeugdhulp, jeugdbescherming of jeugdreclassering bieden. Directeur Olaf prinsen vertelt.
Vertel eens over uw branchevereniging.
‘Wij treden op als belangenorganisatie en werkgeversorganisatie van jeugdzorgaanbieders in Nederland en dragen bij aan de professionalisering van de jeugdzorg. Onze honderd leden zijn vooral de grotere partijen die complexere vormen van zorg bieden.’
Hoe lang bent u al directeur en deed u daarvoor?
‘In april twee jaar. Tot 2020 was ik directeur van de NVRD, vereniging voor afval- en reinigingsmanagement, voor die tijd wethouder in Apeldoorn. En toen ik daarvoor staats- en bestuursrecht studeerde, werkte ik bij Recron, de vereniging voor recreatieondernemers.
Jeugdzorg Nederland was op zoek naar iemand met een achtergrond in verenigingsland. Inhoudelijke kennis van de zorg is bij de veertig mensen die hier werken voldoende aanwezig. Ik zie trouwens wel een link met mijn vorige baan: het gaat in beide gevallen om een gemeentetaak. En ook afval heeft een sociale component: veel mannen op de wagen hebben hun school niet afgemaakt en zijn door de sector begeleid en geschoold.’
Welke kwesties spelen er voor jullie?
‘Problemen ontstaan door het stelsel en de manier waarop we het hebben georganiseerd, met marktwerking en beleidsvrijheid voor gemeenten. Alles is op één hoop gegooid. Kinderen die het thuis goed hebben en goed functioneren, kunnen met jeugdzorg te maken krijgen als ze op een klein gebied een achterstand hebben. De heftigste vorm van jeugdzorg is voor kinderen die door een onveilige thuissituatie of ernstige gedragsproblemen niet meer thuis kunnen wonen.
Sommige van onze leden hebben met tientallen verschillende contractvormen te maken voor dezelfde zorg. Enorm inefficiënt. Daarnaast is er vooral voor zwaardere vormen van zorg niet voldoende geld. Vroeger lobbyden we voor verandering van wet- en regelgeving. Sinds vorig jaar hebben we een nieuwe strategie: we zeggen dat wíj gaan veranderen. We staan als blok voor kwaliteit; vanuit vakmanschap duidelijk maken wat er nodig is en dat afdwingen bij onze partners.’
Hoe ziet u de toekomst van uw branchevereniging?
‘We blijven belangen behartigen, maar meer in samenspraak met leden. We gaan onze krachten bundelen en van elkaar leren om de jeugdzorg te verbeteren. Met collectief gedeelde waarden en normen kunnen we straks tegen gemeenten zeggen: die aanbesteding voldoet niet aan de eisen van de sector, dus we doen niet mee.’
En van de branchevereniging in het algemeen?
‘Het is mensen eigen om gelijkgestemden op te zoeken. Als brancheverenigingen bovendien laten zien wat ze waard zijn door successen bij de leden onder de aandacht brengen, hebben ze zeker toekomst. Wel vind ik dat je moet oppassen met het kwantificeren van je diensten. Bij ons staan die los van de contributie. Je moet het gevoel hebben dat je geld goed besteed wordt, maar niet één op één diensten afnemen.’
Waarom zijn jullie lid van MKB-Nederland?
‘Ook weer om samen met gelijkgestemden onze stem beter te laten horen. Zo zit ik in de werkgeversdelegatie van de SER-commissie Sociale Zekerheid en Gezondheidszorg.’
Met welke branchedirecteur zou u weleens een dagje willen ruilen?
‘Met de directeur van de ANWB. Dat is op en top een vereniging, maar een totaal andere wereld, heel breed met veel dienstverlening. Het is dichtbij en tegelijk anoniemer. Ik kan alle leden direct bellen, dat is daar niet het geval.’
