Het heeft wat jaren geduurd, maar eindelijk kunnen we weer naar de andere kant van de plas kijken voor inspiratie. President Biden laat zien dat goede, groene en sociale investeringen mogelijk zijn. Hij maakt de keuze om alleen te investeren in goedbetaalde (vakbonds-)banen. Dat deze Amerikaanse miljardensteun een oneerlijk speelveld geeft, maakt een adequaat Europees antwoord noodzakelijk.
Bedrijven en mensen hebben het zwaar sinds de inval in Oekraïne en de energiecrisis die daarop volgde. Europese steun moet ervoor zorgen dat onze bedrijven het voortouw nemen in de groene transitie. De vraag die nu op tafel ligt is onder welke voorwaarden we deze steun willen geven. Want stiekem stellen we amper sociale voorwaarden als het aankomt op het besteden van publiek geld.
Als we iets hebben geleerd van de vorige economische crisis, is dat de weg naar beneden sneller en harder inzet dan de weg naar boven. We moeten nu niet gaan beknibbelen op lonen of werkomstandigheden, maar investeren. Daarom ben ik blij dat we in mijn wet voor toereikende minimumlonen hebben afgesproken dat 80 procent van de werknemers gedekt moet zijn door een cao. Nederland zit nu tussen de 70 – 80 procent. Dat is best hoog, maar ook wij zitten in een dalende lijn. En dat geldt eigenlijk voor heel Europa.
Mijn oproep is dat we alleen publiek geld investeren daar, waar fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden gelden. Waar mensen fatsoenlijk betaald krijgen. Publiek geld kan niet gaan naar het creëren van flexbaantjes waarin mensen uitgebuit worden.
Als we echte langdurige en duurzame maatregelen willen nemen om goed uit de crisis te komen moeten we juist met de sociale partners aan tafel gaan zitten om de juiste keuzes te maken.
We moeten de daad bij het woord voegen. Overheidsgeld mag alleen gaan naar bedrijven met fatsoenlijke banen, gedekt met een cao. Groene investeringen in industrie mogen alleen als we deze koppelen aan goedbetaalde (vakbonds-)banen. Oftewel: we ‘need to put our money where the law is’. Je kunt niet blijven zeggen, ‘leave no one behind en vervolgens asociaal geld uitgeven.
Als hoofdonderhandelaar voor de Europese Sociale Dialoog ga ik mij inzetten voor een duurzame industrie waar collectief onderhandelen wordt beschermd, zekere banen worden gecreëerd en werknemers fatsoenlijk betaald krijgen. Groene industrie met een rood hart, daar ga ik voor.
Agnes Jongerius
Europarlementariër PvdA en S&D
