Dataverordening: Haastige spoed is zelden goed

Het optimaal benutten van data – binnen de wettelijke beschermingskaders - wordt gezien als een nieuwe belangrijke motor van onze economie. Immers liggen er veel innovatieve toepassingen in het verschiet wanneer je datagedreven te werk kan gaan. Denk bijvoorbeeld aan ‘digital twinning,’ waarbij je als bedrijf een digitale representatie van jouw product maakt en die in een simulatie verder ontwikkelt, onderzoekt en optimaliseert. Hiervoor heb je niet alleen data die je zelf hebt nodig, maar ook data van anderen zoals bijvoorbeeld toeleveranciers. En als je datagedreven te werk gaat wil je dit óók op een eerlijke en betrouwbare manier doen. Met andere woorden: je wil voorkomen dat er datalekken ontstaan of dat je onder druk gezet wordt om, zonder goede privacy- en contractuele-waarborgen, gegevens te delen met anderen, zoals grote partijen of overheden.

Om die data-economie verder te helpen heeft de Commissie in februari 2022 een Dataverordening voorgesteld. Een goed initiatief dat wij verwelkomen. Om tot een goed wettelijk kader te komen vergt het nodige denkwerk. Welke data verplicht gedeeld moeten worden, onder welke voorwaarden en tegen welke vergoeding moet goed gedefinieerd worden. Met de huidige voorstellen en tekstwijzigingen weten bedrijven nu nog niet waar zij aan toe zijn. Tegelijkertijd zien wij wel dat het Europees Parlement en de lidstaten in sneltreinvaart richting onderhandelingen gaan zonder dat sommige fundamentele vragen zijn beantwoord.

Daarom doen maar liefst 30 Europese koepelorganisaties een oproep aan Europese beleidsmakers om meer tijd te nemen om de dataverordening conceptueel goed te doordenken. Met een ontluikende Europese data-economie (in 2030 ter grootte van 1000 miljard(!)) die de motor vormt van de rest van de economie, is iets meer tijd wel op zijn plaats.