Mkb kan alle lastenverzwaringen niet dragen’

MKB-Nederland-voorzitter Jacco Vonhof blijft zich erover verbazen hoe ‘Den Haag’ er steeds weer in slaagt alle bedrijven in dit land over één kam te scheren. En lijkt te ‘vergeten’ dat het overgrootste deel van ons bedrijfsleven uit hardwerkende mkb-ondernemers bestaat, bij wie de winsten echt niet ‘tegen de plinten klotsen’, om maar een veelgebruikt frame aan te halen. Of is ‘t het onvermogen aan te pakken wat je wíl aanpakken? Hoe het ook zij: feit is dat het kabinet met de uitgelekte plannen voor Prinsjesdag juist het mkb -met de middenbedrijven in het bijzonder – hard raakt.

 

Sterkste schouders

Het is logisch en terecht dat het kabinet iets wil doen voor de koopkracht van de mensen met de laagste inkomens. Maar met het uitgelekte koopkrachtpakket wil het tegelijk óók de vermogensongelijkheid aanpakken. Ik heb er niks op tegen dat de sterkste schouders ook de zwaarste lasten dragen, maar met de huidige plannen om dat te doen – verhoging van de winstbelasting en box 2- raak je echt niet de grootverdieners. Je raakt wel míjn ondernemers, het mkb. Alsof alle mkb-ondernemers vermogende mensen zijn. De werkelijkheid is dat veel van die ondernemers zelf ook modale inkomens hebben.

 

10 procent loonsverhoging vaak 20 procent lastenverzwaring

Ik begrijp ook prima dat het kabinet het wettelijk minimumloon (WML) wil verhogen, zeker nu. Maar in één keer, met 10 procent, dat is heel fors. En in sectoren met een 40-urige in plaats van een 36-urige werkweek, gaat het om een verhoging met wel 20 procent (doordat de uren in de werkweek ook veranderd worden komt de combinatie van wetswijzigingen neer op zo’n 20 procent, red.). Je hoeft geen Einstein te zijn om te bedenken dat heel veel ondernemers zo’n lastenverzwaring in één klap helemaal niet kunnen dragen. En al helemaal niet nu álle kosten zo hard stijgen en velen ook nog niet zijn hersteld van de coronaschade. Deze verhoging van het WML kan alleen als daar compensatie in de werkgeverskosten tegenover staat. Zo hebben we het vorig jaar ook mét de vakbonden afgesproken in een SER-advies en we zullen er alles aan doen om die compensatie daadwerkelijk te krijgen.

 
Zo gaan we ook knokken voor onze energie-intensieve mkb-bedrijven. Die zijn in de kabinetsplannen ‘vergeten’, maar de nood is daar zo hoog. Bakkers, steenbakkers, wasserijen, schadeherstellers, drukkerijen, metaalbedrijven en vele andere: het zijn allemaal bedrijven die veel energie gebruiken, ook niet anders kunnen, en hun energierekening soms wel zien vertienvoudigen. De noodkreten stromen bij ons binnen: van ondernemers die ver onder de kostprijs moeten leveren, die productielijnen moeten sluiten of – in sommige gevallen – zelfs hun hele onderneming. Zo vreest 40 procent van de glastuinbedrijven en 30 procent van de bakkers aan de huidige energieprijzen ten onder te gaan.

 

Het is echt schrijnend.

 

Compensatie coronakosten

‘Ja maar bedrijven zijn in corona ook al zo gesteund’. ‘Gaan ze tenminste verduurzamen’. Ik hoor het sommigen zeggen en ik erger me er kapot aan. Mág je alsjeblieft worden gecompenseerd als de overheid je deuren sluit en je wel je medewerkers en alle andere kosten moet doorbetalen? Bovendien was die compensatie nooit 100 procent. En natuurlijk moeten en willen ondernemers verder verduurzamen. Maar dat moet wel kunnen, ook financieel. En alsof er voldoende netcapaciteit is. Omdat de elektriciteitsprijzen zo hoog zijn, heeft dit ondernemers die al zijn overgeschakeld ook niet uit de problemen gehouden. Willen we al die bedrijven dan zomaar kapot laten gaan?

 

In het coalitie-akkoord van vorig jaar had het kabinet de mond nog vol van het belang en de waarde van ons midden- en kleinbedrijf. Nu is de tijd om dat ook in daden te laten zien en het mkb niet het kind van de rekening te maken. De lasten van het mkb verzwaren is ook helemaal niet nodig. Anders dan de balansen van ondernemers zien de overheidsfinanciën er juist meer dan uitstekend uit.

 

Deze blog is ook verschenen op De Ondernemer.nl.