Victor van Tol (Snappcar): ‘Ik ben een adrenalinejunk’

Balans

Want na zijn ziekte is de ondernemer bewuster gaan leven, meer gaan relativeren. 'Ik nam me een paar dingen voor. Eén is om beter op mijn lichaam te letten. Ik sportte al veel, maar nu doe ik dat bijna elke dag.' Hardlopen, naar de sportschool. 'Als dat agendatechnisch niet gaat, doe ik een 7-minutes workout via een app op mijn telefoon. Opdrukken, squats. Een excuus dat dit niet lukt is onzin - je hebt altijd 7 minuten op een dag.'

Ten tweede past Van Tol zijn rol binnen Snappcar aan. 'Ik ben drie maanden weggeweest, en de tent is niet ingeklapt. Het managementteam pakte mijn operationele taken op, dat ging prima.' Die taken laat hij daar. Van Tol houdt zich bezig met de strategie, het zoeken naar nieuwe investeerders, het coachen van zijn team. 'Dat vind ik leuker, en ik ben er goed in.'

'soms denk ik: kan het allemaal niet eens een beetje makkelijker'

Ten derde houdt de ceo elke vrijdag vrij in zijn agenda. Dan haalt hij bijvoorbeeld zijn kinderen van 5 en 8 jaar van school, gaat met ze op pad. In doordeweekse ochtenden helpt hij ze met aankleden, maakt lunchtrommels klaar. 'Ik probeer meer balans te brengen in mijn gezondheid en in mijn gezinsleven.' In de weekenden werkt Van Tol niet meer. Of nou ja, meestal niet meer. 'Maandag is er een meeting met investeerders die moet worden voorbereid. Dan zeg ik niet: ik doe dit weekend niks. Maar voorheen werkte ik stelselmatig 6 dagen in de week en ging ik zondags om half 10 naar kantoor. Dat is echt een groot verschil.'

Wie is Victor van Tol? Victor van Tol wordt in 1974 geboren in Gouda. Na zijn middelbareschoolopleiding studeert hij bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Voor hij in 2011 Snappcar opricht, heeft hij al meer ondernemingen op zijn naam staan. Zo is hij medeoprichter van Van Tol & Balje Software Services (1999), VP Consulting (2006) en softwarebedrijf Teezir (2006). Daarnaast heeft hij verschillende commerciële en leidinggevende functies bekleed bij KLM, Nolan, Norton & Co en BCD Travel. 

Ondernemersbloed

De jonge Van Tol groeide 'onbezorgd' op in Gouda. 'In mijn jeugd is weinig bijzonders gebeurd. Misschien is dat juist bijzonder. We hadden het goed thuis – ook financieel.' Vader is accountant en mede-eigenaar van een accountantsbureau. Moeder is lerares Engels. Als Victor en zijn zusje worden geboren, stopt ze met werken. Ze helpt mee op school, doet vrijwilligerswerk bij Unicef. 'Zij gaf ons rechtvaardigheidsgevoel mee, dat je moet delen met anderen. Soms gingen vriendjes of vriendinnetjes met ons mee op skivakantie. Die hadden het thuis minder goed. Mijn ouders betaalden dan alles.'

Op zijn 18de verlaat Van Tol zijn ouderlijk huis om bedrijfskunde te studeren in Rotterdam. Naast zijn studie zet hij een softwaretrainingsbedrijf op. 'Het ondernemende zit in mijn dna. Ik heb het van mijn vader, hij weer van zijn vader, die een eigen pianozaak had. Ondernemerschap gaat om self propelling, het jezelf kunnen aanjagen. Jezelf energie kunnen geven, en anderen. Een soort naïviteit ook, zo van: zo moeilijk kan het toch niet zijn om dit idee uit te werken?'

Ineens zakte Adjiedj Bakas in elkaar. 'Het laatste dat ik hoorde was: Vang hem op!' Twee hersenbloedingen later moest hij álles opnieuw leren. Echt alles. Lees hier zijn verhaal.

Van Tol is gezegend met bakken energie. 'Dat zit gewoon in mijn systeem, ik zie het terug bij mijn eigen kinderen. De vraag is: wat doe je ermee? Ik kies er bewust voor mijn hoge energieniveau om te zetten in ondernemen en alle uitdagingen die ermee gepaard gaan. Ik leid geen rustig, ontspannen leven. Ik zet veel druk op mezelf. Dat vind ik leuk, maar je moet je bewust zijn hoe je zo’n leven leeft.'

Zo is sporten voor de ceo een belangrijke energiechannel. Zeilen, windsurfen, bungeejumpen, parachutespringen, skiën en kitesurfen: noem het en hij heeft het gedaan. 'Ik ben een adrenalinejunk. Sporten maakt me mentaal rustiger. Het is ook een uitlaatklep voor dingen die me niet bevallen, als er dingen mis gaan.' Lekker uitrazen.  

Wat gaat er zoal mis?

'Alles wat mis kan gaan in een bedrijf, gebeurt ook in het mijne. In willekeurige volgorde. Als het geld bijna op is en de investeerder schiet niet op. Een MT-lid dat opzegt, een land dat niet hard genoeg groeit, partners die hun prijzen ineens verdubbelen. Wanneer ik niet sport, komt die frustratie daarover eruit op momenten dat je het niet wilt.'

Aha. Is er wel eens een kopje gesneuveld?

'Toen ik een jaar of 13 was tenniste ik, en als iets niet ging zoals ik wilde, kon er wel eens een tennisracket sneuvelen. Een John McEnroe actie. Ik ben temperamentvol, driftig – de flipside van de bevlogenheid en focus die mij succesvol maken als ondernemer. Een paar jaar geleden tijdens een conference call vond ik dat de andere partij, een financier,  zich zo onredelijk opstelde, dat ik na het gesprek de telefoon door de kamer heb gesmeten. Maar dat is een uitzondering. Met mijn frustraties ga ik gedoseerder om. Dat heeft met leeftijd te maken. Een kapot cappuccinoapparaat? Irritant. Maar ik focus me liever op de financiering die uitloopt.'

Ouder worden verandert ook zijn drijfveren.'Tot mijn 30ste leefde ik in een carrièrepatroon van geld verdienen en in grote auto’s rijden. Dat heeft met bewijsdrang te maken. Op een gegeven moment dacht ik: wat heb ik om naartoe te leven? Ik kreeg meer behoefte aan inhoud. Dan komt het rechtvaardigheidsdingetje van mijn jeugd misschien terug. Ik vind het idioot dat we zoveel auto’s aan de kant hebben staan, terwijl er veel mensen zijn die juist geen auto kunnen betalen. Waarom niet met elkaar delen? Ons bedrijf wordt niet gedreven door winst. We willen zoveel mogelijk impact maken en schaal vergroten. We voegen iets zinnigs toe aan de wereld en elk jaar groeien we meer dan het jaar ervoor. Dat vind ik cool. En of mijn bedrijf dan een miljard euro waard is of niet, I don’t care.'

'Overleden aan darmkanker. Jezus, denk ik dan, dat kan dus ook. Ik heb gewoon mazzel gehad'

Heeft dit ermee te maken dat u vader werd?

'Nee, dat mijn vrouw en ik parallel met het begin van Snappcar ons eerste kind kregen, is puur toeval. En buitengewoon onpraktisch. Thuis slaapt je kind niet, overdag werk je je uit de naad. Al mijn spaargeld zat in ons bedrijf. Pascal (de andere oprichter, red.) en ik betaalden onszelf het eerste anderhalf jaar geen salaris uit. Mijn vrouw nam een groot deel van de opvoeding op zich. Gá ervoor, zei ze. Anders was het niet gelukt.'

Dacht u nooit: waar ben ik aan begonnen? 

'In alle eerlijkheid denk ik dat nog steeds wel eens op een slecht moment. Zelfs voor mij geldt dat als er 10 dingen mis gaan, ik bij nummer 11 denk: kan het allemaal niet eens een beetje makkelijker? Maar dan ben ik een dag chagrijnig en dan is het uit mijn systeem.'

Laatste vraag. Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?

'Ehh, dat weet ik wel. Ik probeer het rationeel te vertellen maar dat is moeilijk. Dat was bij het overlijden van Ron, die goede vriend. Dat hakte er in. Ja, ik mis hem. Hij was een soort coach voor mij. Als ik met iets zat, belde ik hem om te vragen hoe hij dat zou aanvliegen. Vanochtend las ik dat Michel Schaeffer, oud-marketingdirecteur van Bol.com, is overleden aan darmkanker. Dan komt het allemaal weer boven. Ook voor mezelf, dan denk ik: Jezus, dat kan dus ook. Ik heb gewoon mazzel gehad.'

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.