VVD-Kamerlid Daan de Kort wil laten zien dat hij meer is dan alleen zijn beperking (slechtziendheid). Hij zet zich in de Kamer in voor lotgenoten. Het liefst ziet hij ze in reguliere banen aan de slag gaan. ‘Dat helpt ook het personeelstekort oplossen.’
Met een 24ste plaats op de kieslijst van de VVD is Daan de Kort net aan herkozen. ‘Mooi, want ik was nog niet klaar na 2,5 jaar in de Tweede Kamer.’ Het is sowieso snel gegaan voor hem. In 2018 werd hij op 25-jarige leeftijd wethouder in Veldhoven en nu, met 31, is hij Kamerlid. Terwijl hij nagenoeg blind is: ‘centraal’ ziet hij slechts 4 procent. Het zijn vooral contouren die hij ziet.
Wie is Daan de Kort?Op zijn vijftiende werd Daan de Kort (31) nagenoeg blind (hij ziet slechts contouren). Na een studie bestuurskunde werd hij in 2018 wethouder in Veldhoven voor de VVD. Sinds 2014 was hij al raadslid daar. Sinds 2021 zit hij in de Tweede Kamer.
Wat voor praktische problemen levert het Kamerwerk voor een slechtziende op?
‘Eigenlijk niet zoveel. Ik luister alle stukken – alles wat ik digitaal ontvang kan worden omgezet naar geluid – en dat doe ik sneller dan andere Kamerleden kunnen lezen. In de Kamer spreek ik uit het hoofd, wat natuurlijker overkomt. En het Kamerwerk komt toch grotendeels neer op overtuigend spreken en bondgenoten vinden, daar hoef je niet per se voor te kunnen zien.’
Hij komt uit een ondernemersfamilie. Zijn opa en oma hadden een café in Eindhoven. Zijn andere opa handelde in auto’s en stond op de markt met groente en fruit. Zijn vader is makelaar, ooms en tantes hebben bedrijven. ‘Kortom: een echte mkb-familie.’ Zelf is hij ook actief geweest als zzp’er. Nog in zijn studententijd zette hij huiswerkschool PuntErbij.nl op, terwijl hij toen al slechtziend was. Op zijn vijftiende verslechterde zijn zicht ineens. Het bleek dat een bot in zijn schedel tegen zijn oogzenuw groeide. Een snelle operatie was nodig, maar de schade bleek onherstelbaar.
Waarom heeft u voor de politiek gekozen?
‘Mijn beperking had een behoorlijke impact. Ik merkte dat er keuzes voor mij door anderen werden gemaakt, bijvoorbeeld over het type onderwijs dat ik zou moeten volgen, terwijl ik zelf in de lead wilde zijn. Daardoor werd ik nog meer politiek geïnteresseerd dan ik al was. Het enthousiasme voor het ondernemerschap dat in mijn familie zat, heb ik gebruikt in de politiek. Dat en verantwoordelijkheid nemen, mouwen opstropen en het zelf doen, niet afhankelijk willen zijn van de overheid. En als het tegenzit op zoek gaan naar een oplossing.’ Die opstelling en mentaliteit vond De Kort ook terug bij de VVD, waar hij zich dan ook bij aansloot.
Wat hij van ondernemende familieleden hoort op feestjes, neemt hij mee naar Den Haag, om er zelf iets mee te doen of door te geven aan de collega die over het mkb gaat. Zo kregen in coronatijd sommige bedrijven geen overheidssteun omdat ze onder een verkeerde code stonden geregistreerd. ‘Dat kan gewoon toch niet waar zijn.’
