Wat heb je met Brussel?
‘Al van jongs af aan ben ik geboeid door de Europese politiek. Ik had jeugdvrienden die gingen verhuizen naar Brussel vanwege het werk van hun ouders en dat vond ik fascinerend. Voor mij was het dan ook een logische keuze om internationale betrekkingen te gaan studeren in Leiden. Mijn master ging specifiek over de EU.
Ik woon en werk hier nu drieënhalf jaar. Na mijn studie heb ik stagegelopen bij de KLM: dat was mijn kennismaking met Brussel, Europese zaken en de lobbywereld. Ik ontdekte dat dit mij goed lag en ben daarom gaan werken bij het Brusselse kantoor van lobbybureau Dröge en Van Drimmelen. Later hoorde ik via via dat er een plaats vrijkwam bij MKB-Nederland en VNO-NCW in Brussel. Toen heb ik niet lang geaarzeld om te solliciteren. In juni ben ik begonnen.’
En, bevalt het?
‘Zeker! Met een klein team – we zijn met z’n tienen – zijn wij de vooruitgeschoven post van MKB-Nederland en VNO-NCW in Brussel. Europese wet- en regelgeving heeft directe gevolgen voor het bedrijfsleven in Nederland. Het is dus goed om dicht bij de bron te zitten. Aan de ene kant is Brussel gemoedelijk; (bijna) alle Nederlanders kennen elkaar. Aan de andere kant is het gigantisch: het is een wetgevingsmachine en er lopen duizenden lobbyisten rond. Die combinatie maakt het leuk.’
Waar houd je je zoal mee bezig?
‘Ik richt mij voornamelijk op de retailsector, net zoals mijn collega Paul Alfing in Den Haag. Daaronder vallen diverse thema’s en beleidsdomeinen, zoals de inflatie en energieproblematiek, digitalisering, productveiligheid, consumentenrechten… De retail bestaat uit veel mkb-bedrijven, die het nu extreem zwaar hebben. De energierekening gaat door het dak, maar de marges in de sector zijn klein.
In de jaarlijkse State of the Union, vergelijkbaar met onze troonrede, noemde Commissievoorzitter Von der Leyen het mkb expliciet als ruggengraat van de Europese economie. Daarom wil de Commissie een ‘SME Relief Package’ introduceren. Helaas weten we nog niet wat dit pakket precies gaat inhouden. Daarnaast wil de Commissie de richtlijn betalingsachterstanden herzien. Eén op de vier faillissementen zou te wijten zijn aan de te late betaling van facturen. Met een aanpassing van de richtlijn wil de Commissie met name familiebedrijven in zwaar weer tegemoetkomen.’
Wat speelt er nog meer?
‘Onlangs heeft de Europese Commissie een voorstel gepubliceerd om producten die zijn gemaakt met dwangarbeid, te weren van de interne markt. De achterliggende gedachte is natuurlijk goed, maar het moet wel werkbaar zijn. Het risico is dat verschillende lidstaten kiezen voor een verschillende aanpak, waardoor het level playing field in gevaar komt. Ook zijn de gevolgen voor bedrijven en met name het mkb nog niet duidelijk. Wij vrezen hoge administratieve lasten, omdat bedrijven allerlei checks moeten doen en allerlei informatie moeten aanleveren. Hierover gaan we dus zeker nog in gesprek met de Commissie en het Europees Parlement.’
