‘Het zijn gewoon werknemers hoor.’ Dus waarom zou je iemand met een arbeidshandicap niet aannemen? Veel werkgevers willen wel, maar hebben last van koudwatervrees. En dat is helemaal niet nodig, zeggen deze ondernemers (en één ervaringsdeskundige). Een kleine handleiding in 6 praktische tips.
# Tip 1
Denk in mogelijkheden
Rottermen, zijn het, daar zijn veel ondernemers het over eens: arbeidsgehandicapten, arbeidsbeperkten. ‘Ik heb nul arbeidsgehandicapten in dienst. Daarmee zeg je dat iemand te ‘gehandicapt’ is om te werken. En dat is duidelijk niet zo’, zegt Sandra Ballij. Zij is eigenaar van Ctalents, een talentenbureau voor zintuiglijk uitgedaagden, zoals ze het zelf noemt, en van restaurant Ctaste, waar mensen in het donker dineren – zeer populair als bedrijfsuitje. In Ctaste werken blinden en slechtzienden in bediening en administratie. ‘Er zijn soortgelijke bedrijven die studenten inhuren met nachtkijkers. Onze medewerkers hebben zintuigen op een andere manier ontwikkeld, waardoor ze klanten feilloos aanvoelen. Dat zie ik als talent, geen beperking. Onze medewerkers zijn visueel uitgedaagd, maar verstandelijk normaal. Het zijn gewoon werknemers.’ Jacco Vonhof, eigenaar van Novon Schoonmaak (en voorzitter van VNO-NCW Midden) zegt het zakelijker: ‘Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt hebben, net als iedereen, verdiencapaciteit. Ze leveren een prestatie naar vermogen. Het is geen hobbyisme als je als ondernemer mensen met een arbeidsbeperking in dienst neemt.’ Zijn bedrijf telt tweeduizend medewerkers, van wie meer dan 5 procent mensen met een ‘lastig cv’. Mensen met fysieke en verstandelijke beperkingen, spastische mensen, autisten, ze werken er als schoonmaker, data-verwerker of risico-analist. ‘Ik heb nog nooit iemand aangenomen op basis van wat diegene níet kan.’
'dit is geen hobbyisme van ondernemers: iederéén heeft verdiencapaciteit'
# Tip 2
Weet waar je geschikte kandidaten vindt
Zo’n 60 procent van de mensen met een arbeidsbeperking zit thuis, terwijl het gros wèl wil werken, zegt Niels Aussems, oprichter van de piepjonge Nationale Talentenbank. Hoe vinden werkgevers die werkzoekenden? Eerst is er aan ondernemerszijde een kanteling nodig, vindt Aussems. ‘De huidige vacatures stellen te veel eisen. Werkgevers hanteren drie criteria om mensen aan te nemen: leeftijd, opleiding en werkervaring. Als je als werkzoekende al niet aan één van die drie voldoet, beland je in de prullenbak. Daarom heb ik een kandidatenbank opgericht in plaats van een vacaturebank.’
Op dat platform vermelden mensen met een beperking waar hun passie ligt, hun talent, wat hun sociale vaardigheden zijn. Aussems: ‘Op die manier krijgen werkgevers een compleet beeld van de werkzoekende. En kunnen zij op basis daarvan een werkplek creëren.’ De kandidatenbank geeft trainingen en webinars over hoe je als werkzoekende een LinkedIn profiel aanmaakt of hoe je het beste kunt solliciteren. Aussems: ‘Want de doelgroep moet zichzelf ook zichtbaar maken, eveneens inspanningen leveren.’
Verder kunnen werkgevers geschikte mensen vinden via speciale kaartenbakken bij UWV, gemeenten en werkgeversservicepunten. Maar die bakken zijn volgens Vonhof (Novon) teveel versnipperd over verschillende instanties, of de informatie daarin vaak verouderd. Hij raadt aan om zelf op zoek te gaan naar mensen uit de doelgroep. ‘Probeer daarbij de werkzoekenden zoveel mogelijk in persoon te ontmoeten’, aldus Vonhof. ‘Ga naar bijeenkomsten van de gemeenten, UWV, AWVN, VNO-NCW, de Normaalste Zaak. Vaak organiseren zij ontmoetingen met je doelgroep.’ Ook Ctalents van Ballij organiseert kennismakingen met kandidaten.